Diverse foto's 2018

Wat een RAMP hond,,,,?

Onze Elske, met 8 weken kwam ze bij ons wonen ze was zeker niet de mooiste in het nest maar wel het meest vrije en open hondje.

Als pup,
De puppytraining begint, ze doet het goed op alle appel en aandachtsoefeningen. Maar ja, apporteren is wat je met een jachthond wil doen. Elske apporteert niet…….., geen dummy geen knuffel geen bal nee helemaal niets. Wat nu…. Marktplaats? Dat ging natuurlijk niet gebeuren, zou ook jammer zijn haar karakter is prima en ze is snel. Ik ben ‘gewoon’ rustig verder gaan trainen en alle oefeningen waar een apport bij aan de pas kwam, helaas die lukte niet. Na een jaar nog steeds geen apport pffff……………. gaat dit ooit nog goed komen.

Haar eerste apport,
Nou ja een apport kon ik het niet noemen, bij ons in de tuin gooide ik een tennisballetje weg en ben in het gras gaan zitten. Elske kwam vrolijk zonder iets bij me maar ik negeerde haar volledig, ze snapte er niets van, maar na 45 minuten negeren kwam ze met het balletje aanzetten… uiteraard heb ik haar de hemel in geprezen. En de volgende dag het weer herhaalt, nu kwam ze na 10 minuten met het balletje tja vooruitgang…. Het ging zowaar steeds sneller en het balletje werd een dummy en het hele verhaal begon van voor af aan.

Niet opgeven,
Na veel, heel veel en nog veel meer trainings momenten, ik train bijna elke dag heel kort en enthousiast en gemiddeld 2x per week wat langere sessies in goede groepen met top jachthonden (die uiteraard veel beter zijn als Elske). We zijn nu zover dat eigenlijk elke dummy wel binnenkomt, echt niet zo mooi als die tophonden in de trainingsgroep maar ze laat zien dat ze wil… ze gaat snel en vrolijk. Wat een overwinning ….

Te koop?
Nee echt niet!!!! Afgelopen jaar ging ze voor het eerst mee op jacht, tja wat heb je aan een jachthond die niet apporteert…. Haar eerste fazant zal ik nooit vergeten, de fazant vloog over ik schoot en iets verderop plonsde de fazant in het water. Elske zag het allemaal gebeuren en ging te water, pakte de fazant en zwom terug. Ongeveer een meter van de wal bleef de fazant vast zitten in een y-vormige tak. Wonder boven wonder bleef ze heel rustig keek mij aan en bleef doorzwemmen om te proberen aan de wal te komen. Dit lukte niet en ik ging naar haar toe. Ik pakte de tak en brak er een stukje af, zodat ze verder kon zwemmen. Met een natte voeten kwam ik weer aan wal en Elske volgde. Ik zo trots als een pauw heb haar natuurlijk de hemel in geprezen…. Dit was voor het eerst dat ik dacht het zou nog wel eens wat kunnen worden.

Wedstrijden,
Nou ik ben natuurlijk niet zo van de wedstrijden, genieten in het veld is veel mooier als ergens in een showhal of op een proef te staan. Maar ja, op de clubdiplomadag van de NVSW kun je wanneer je ook maar iets aan jachttraining doet niet ontbreken. Ik heb heel erg lopen twijfelen of ik Elske in de starters of in de open klasse zou inschrijven. Uiteindelijk toch voor de open klasse gegaan, acht ja wat kan je gebeuren.

Clubdiplomadag 2018,
Dan sta je daar, de kriebels gieren me door het lijf, zou ze vandaag apporteren? Ik had mezelf voorgenomen om te proberen een C diploma te halen. Ze verbaasde me, af en toe heel positief maar ook negatief de spanning van een wedstrijd doet blijkbaar zoveel met mij dat het werk van Elske er in ieder geval niet beter van wordt. Uiteindelijk heeft ze alle dummy’s opgehaald en heeft ze her en der leuke dingen laten zien. Ik heb ook gezien waar we nog veel werk hebben, lang wachten is bijvoorbeeld ook zo’n ding. We hebben nog veel te leren maar we kunnen tevreden zijn.

Uitslag clubdiplomadag,
Er was wat commotie over de verloren zoek die behoorlijk pittig was, deze mocht opnieuw gedaan worden. Ik besloot dit niet te doen, Elske haar verloren zoek was eerder die morgen met een voldoende binnen en ze lag inmiddels heerlijk te slapen in de auto. Er mochten twee combinaties aan de A proef meedoen en daar zat Elske bij. Ik was natuurlijk vereerd, maar besloot toch om hier niet aan deel te nemen. Elske is nog piep jong (ik noem haar nog steeds ‘mijn’ pup) en ik was bang dat het gewoon te veel van het goede zou worden. Sterker nog ik had vooraf met mijn trainer gesproken en hadden eigenlijk gezegd alleen de C onderdelen te doen.

Trots,
Van ramphond naar marktplaats naar clubwinnaar hoe gek kan het lopen. Een diploma en een beker, beste Stabij op de clubdiplomadag wauw nooit verwacht!!!! Trots, nee… SUPER TROTS . Nu weer met beide beentjes op de grond en weer rustig verder trainen. Kleine stapjes blijven doen en proberen het stappenplan te blijven volgen. Geen stappen overslaan en vooral in Elske blijven geloven…..

Eindelijk durfde ik het aan 26 -5-2018 onze eerste OWT in Dongen. 

Ja en wat moet ik er van zeggen, het is niet echt een staande honden ding en misschien daarom ook wel een extra uitdaging. In ons geval ook een beetje uit nood geboren Elske apporteert nog niet zolang en zeker nog geen koud wild. Dus een paar maand geleden de stoute schoenen aangetrokken en ingeschreven. OWT is alleen met dummy’s dus maar eens kijken hoe ver we zijn. 

Dan is het zover, ik was bang voor de warmte (29 graden) maar de organisatie had een prachtige locatie met meer dan voldoende schaduwmogelijkheden. Ik heb de laatste jaren steeds meer een hekel gekregen aan allerlei vormen van wedstrijden (waarschijnlijk door het showwereldje en alle cowboyverhalen die de ronde gaan). Ik ging erheen zonder hoge verwachtingen de keurmeesters waren super aardig en behulpzaam, maar ja…. de OWT regels zijn strak en onbuigbaar.

Hoe ging het…

De eerste proef was een walk up tijdens het volgen over een pas geïnjecteerd land werd er geschoten en de hond moest halt houden. Nadat de keurmeester mijn startnummer riep mocht ik Elske inzetten. Ze markeerde perfect en bracht vervolgens de dummy binnen. Daarna ging de walk up verder en net op het moment dat het 2^e schot viel zat Elske met haar neus aan de grond. Dus niet gemarkeerd dan maar blind sturen en wonder boven wonder ging dat perfect. Alleen vlak bij de werper trok het ruwe stuk land haar en verdween ze in de ruigte.  De keurmeester zag iets verder een haas wegspringen en ik floot haar snel terug. (had ik achteraf vóór de ruigte moeten doen!!). Ze kwam netjes terug toen zei de keurmeester ze mag niet tot hier komen en je mag de dummy nog proberen te halen. Wat er toen gebeurde was voor mij echt ongelofelijk. Ik vloot haar op de stopfluit en dirigeerde Elske richting de dummy. Wauw nog nooit gedirigeerd!!! Ik helemaal trots terwijl de keurmeester tegen mij zei dat er op een OWT niet gedirigeerd mag worden pfff..  Toen ze uiteindelijk terugkwam met de dummy was de keurmeester helemaal enthousiast.  Voor een OWT is het niet goed maar wat mooi heeft uw hond gewerkt, wat een snelle Stabij hoe oud is ze etc etc.. Dus ondanks dat (cijfers weet ik nog niet) wij een dikke onvoldoendes haalde kwam ik met een heel tevreden gevoel van de proef.  

Bij de tweede proef ging het ongeveer hetzelfde er was een drift met veel lawaai waarna er een schot klonk en er een dummy achter een struik in het water belande. Elske ging uit alleen te diep, ik vloot haar terug en ter hoogte van de dummy zit en vervolgens naar links. Dummy binnen en de keurmeester blij. Weer allerlei complimenten over de snelheid en het appel, ze keek tegen de zon in waardoor bijna elke hond niet goed markeerde en ik had het goed opgelost. ( mag je nu wel of niet dirigeren dacht ik nog). Deze zeer ervaren keurmeester (Cor Woets) een ‘oude rot’ uit het vak was laaiend over Elske. Hij wilde van alles over haar weten hoe oud ze is wie haar gefokt heeft waar en hoe ik train. Zulke honden hebben we nodig een prima rasvertegenwoordiger en bla bla. Door alle zenuwen kreeg ik alles niet eens mee. Mooi maar waarschijnlijk weer een nul dacht ik nog. 

De 3^e proef leek niet moeilijk maar was voor mijn Elske een gemene J. Op de positie van de keurmeester moest ik eerst een verloren apport halen en daarna een blinde vooruit in een ruw stukje waar een helper pontificaal in het beeld zat. Terwijl de keurmeester uitlegde wat er gebeuren ging zat Elske al helemaal met haar kop naar de helper, dat word lastig dacht ik. Ik mocht Elske inzetten en ja hoor ze zat scheef richting de helper ik gaf haar dus maar een lijn het bosje in. Dit ging perfect en waar ik bang voor was de verloren zoek ging perfect. (ze wil nog wel eens de dummy negeren om vervolgens een fazant of wat dan ook te zoeken). Vervolgens moest ik haar blind vooruit zoeken richting de werper ik stuurde haar door het hoge gras en ze liep perfect, maar toen…. In haar hoofd en dat was het lastige van deze proef zat ze nog in de zoek modus. Ze ging van de lijn en begon als een volleerde staande hond het veld af te zoeken. Jammer maar ook nu weer gingen we met een super tevreden gevoel van de proef.

Proef 4 een waterproef twee apporten uit het water met schot. Elske heeft de hele dag niet ingesprongen (waar ik wel angst voor had). Ik zet Elske neer en zie in mijn ooghoek dat ze wil gaan, zachtjes maak ik een eeeuh. Ze blijft netjes zitten en ik op commando haalt ze de eerste dummy. Keurmeester zegt een nul, eeuh mag niet en is hetzelfde als inspringen …. Maar maak de oefening maar af. Ook het tweede apport ging prima maar ja het was om mooi af te sluiten voor Elske niet meer voor de punten. (een leer voor de volgende keer).

Proef 5 was een markeer-apport, alle klassen mochten gelijk we hadden dus publiek en dat gaf toch een beetje extra druk. Ik werd opgeroepen en liep naar de proef, schot klonk en dummy werd in het hoge gras opgegooid. Na mijn apport ging ze als een speer uit en vond de dummy vlot. Ik was even bang dat ze weer in de jachtmodus zou gaan maar dat ging goed. Op de terugweg in volle snelheid bleef de dummy ergens haken en verloor ze deze. Zonder aarzeling werd de dummy opgepakt en bracht ze hem netjes binnen. Ik trots als een pauw nam de dummy aan en gaf Elske een aai over de bol. FOUT……………….. eerst aanlijnen dan belonen.

Al met al een topdag gehad alle dummy’s binnen maar helaas niet volgens de regels. Zoals altijd moet ik nog veel leren Elske heeft het ondanks mijn zenuwen prima gedaan. Een geweldige ervaring veel geleerd en genoten van alle honden. Er waren veel verschillende staande honden en gelukkig ook twee Stabij’s Elske en Foppe. Barbara zat met Foppe in een andere groep waardoor ik alleen proef 5 gezien heb. Van haar kreeg ik de foto’s  nogmaals bedankt.